7/3/09

ΘΟΔΩΡΗΣ teoso ΣΠΑΝΙΑ ΕΝΤΥΠΑ.
























ΠΑΤΡΑ 1900































Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΜΟΥ ΜΕ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΚΑΡΤΠΟΣΤΑΛ.
Η Αθήνα όπως ήταν παλία ,τον προηγούμενο αιώνα ,το λιμάνι του Πειραία σαν ένα μικρό ψαρολίμανο γεμάτο καίκια και η Πάτρα.
Επίσης βλέπουμε και το Παναθηναικό Στάδιο κατά την διάρκεια των αθλητικών εκδηλώσεων του 1906 (της δεκαετηρίδας των Ολυμπιακών Αγώνων).

1889"ΚΛΕΙΩ" ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ.







Η "ΚΛΕΙΩ" είναι ένα Ελληνικό περιοδικό που κυκλοφορούσε την δεκαετία του 1880-90 στην Ελλάδα και ανήκει στα πιο αξιόλογα ποιοτικά έντυπα που έχουν εκδοθεί εκείνη την περίοδο .
Το κόστος του ήταν 10 χρυσά φράγκα η ετήσια συνδρομή και εκδότης του ήταν ο ΖΥΓΟΥΡΗΣ.

"Η ΚΛΕΙΩ" έχει πλούσια θεματολογία με αφιερώματα σε επιφανή πρόσωπα,νέα -ειδήσεις της εποχής και της επιστήμης ,αλληλογραφία και άλλα πολλά το σύνολο 16 σελίδες.
Διαστάσεις 30 εκατοστά Χ 23 εκατοστά.






Αυτό που πραγματικά εντυπωσιάζει σε αυτό το σπάνιο και εκλεκτό έντυπο είναι οι γκραβούρες εκπληκτικής λεπτομέρειας που συνοδεύουν το κείμενο.

Συνήθως σε κάθε έντυπο υπάρχουν μεταξύ άλλων και δύο ολοσέλιδες γκραβούρες πράγμα που δυστυχώς εκμεταλεύτηκαν ορισμένοι και κομμάτιασαν αυτά τα δυσεύρετα έντυπα όπου αφαίρεσαν τα υπέροχα αυτά μικρά αριστουργήματα και τα πουλάνε ξεχωριστά για καδράρισμα.


Τέλος θαυμάστε και την εξαιρετική γκραβούρα-σύνθεση τίτλου (στο βάθος τα αρχαία Ελληνικά μνημεία ) με τις βαριές κορνίζες ακολουθώντας την τεχνοτροπία του 18ου αιώνα.

Η καταπληκτική βινιέτα-ξυλογραφία τίτλου έχει γίνει από τον Περικλή Σκιαδόπουλο, που είναι ίσως η σημαντικότερη μορφή στο χώρο της εικονογράφησης του περιοδικού τύπου και εφημερίδων στα χρόνια 1850 έως 1890, όπου συνεργάζεται με την ΠΑΝΔΩΡΑ, αλλά και με την ΕΥΤΕΡΠΗ.
Αναφέρω και λίγα στοιχεία για τον Σκιαδόπουλο, που αξίζει κάποιος να γνωρίζει.

Είχε καθηγητή τον Αγιορείτη μοναχό Αγαθάγγελο και ο πατέρας του θυσίασε όλη του την περιουσία στον αγώνα του 1821 και έφτασε στο τέλος ο μαθητής Σκιαδόπουλος να μην έχει ούτε τα αναγκαία χρήματα για τα εργαλεία που απαιτούσε η ξυλογραφική εργασία του.
Τελικά τα απαραίτητα εργαλεία του δόθηκαν ως δωρεά από ΄Ελληνες του εξωτερικού που αναγνώρισαν το ταλέντο του και τα συγκέντρωσαν κατόπιν εράνου.



___________________________________________


__________________________________________________________

1870 " ΠΑΝΔΩΡΑ"


Το περιοδικό "Η ΠΑΝΔΩΡΑ" κυριάρχησε για μια εικοσαετεία περίπου στη χώρα μας.
Ήταν ποικίλης ύλης με πολύ ενδιαφέρωντα θέματα και κυκλοφορούσε κανονικά 2 φορές το μήνα από το 1850 εώς το 1872,τα τεύχη όσα σώζουνται μέχρι σήμερα τα ανακαλύπτουμε δεμένα από τόμους,συνολικά κυκλοφόρησαν 528 τεύχη.
Η τιμή της συνδρομής του τεύχους είχε οριστεί στις 16 δραχμές,ενώ για την Τουρκία στις 20 δραχ.
Εδώ κάνω μια μικρή παρένθεση σε τεύχος της "ΠΑΝΔΩΡΑΣ" του 1870 υπάρχει στη στήλη "ΑΓΓΕΛΙΑΙ ΒΙΒΛΙΩΝ" το παρακάτω
<<<<ΠΩΛΕΙΤΑΙ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ "ΠΑΝΔΩΡΑΣ",Η ΜΟΝΗ ΣΩΖΟΜΕΝΗ,ΕΚ 14 ΤΟΜ.ΟΛΩΝ
ΚΑΛΩΣ ΔΕΜΕΝΩΝ>>>
και η αναφορά αυτή γίνεται το 1870 πριν από 135 χρόνια,οπότε αντιλαμβα
νώμαστε την σπανιότητα του περιοδικού.
Συνεχίζωντας αναφέρω ότι οι συντάκται της "ΠΑΝΔΩΡΑΣ" ήταν μερικοί από τους μεγαλύτερους και καλύτερους λόγιους που πέρασαν από την χώρα μας,όπως ΡΑΓΚΑΒΗΣ,ΚΑΛΛΙΓΑΣ,ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ,ΠΑΠΑΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ,ΒΡΑΙΛΑΣ κ.α.
Η "ΠΑΝΔΩΡΑ" θεωρείται από τα καλύτερα συλλεκτικά περιοδικά,όχι μόνο για το
χρόνο που κυκλοφόρησε αλλά και τον πολύ ποιοτικό λόγο μέσα από τα άρθρα της.




Εδώ παραθέτω και δύο λόγια για την τεχνική εκτύπωσης των γκραβούρων αυτών εκείνη την εποχή. Η εικονογράφηση των περιοδικών και εφημερίδων εκείνης της εποχής, γινόταν από γκραβούρες με τη μέθοδο της ξυλογραφίας. Το σχέδιο, δηλαδή, που έπρεπε να τυπωθεί, χαραζόταν ανάγλυφο πάνω σε σκληρή ξύλινη πλάκα, την οποία αποτελούσαν μικρά κομμάτια εγκάρσιας τομής θαμνοειδών φ
υτών, με καλέμια.
Την ξυλογραφία σε όρθιο ξύλο άρχισε να διδάσκει στην Ελλάδα το 1843 ο Αθωνίτης και εφαρμοζόταν αυτή η μέθοδος περίπου μέχρι το 1890 (κατόπιν ακολούθησαν οι λιθογραφίες, οι χρωμολιθογραφίες και οι τσιγκογραφίες).
Mε τη μέθο
δο αυτή έχει γίνει και η καταπληκτική γκραβούρα του τίτλου,με τη σύνθεση του αθάνατου αρχαίου βράχου με την Ακρόπολη
Μέσα από αυτά τα σπάνια έντυπα κατορθώνουμε και ανακαλύπτουμε πολύτιμες πληροφορίες ,στοιχεία και μνήμες που έχουν ξεθωριάσει και σβύσει με το πέρασμα του χρόνου.
Πολύ καλό και
σπάνιο έντυπο η "ΠΑΝΔΩΡΑ",που έχει χαρακτεί με χρυσά γράμματα μαζί με την "ΚΛΕΙΩ" στην ιστορία των αξιόλογων Ελληνικών εκδόσεων του 18ου αιώνα και τυχερός όποιος αποφασίσει σε τόσο χαμηλή τιμή να προσθέσει έστω και ένα τεύχος του δυσεύρετου αυτού,μουσιακού Ελληνικού περιοδικού.


Ο Αστήρ της Ανατολής είναι από τα πιο παλιά περιοδικά έντυπα
που εκδόθηκαν στην Ελλάδα.
Ιδρύθηκε το 1858 από τον Μιχαήλ Καλαποθάκη
(1825-1911),
το οποίο αρχικά κυκλοφόρησε ως εβδομαδιαίο,
αλλά αργότερα έγινε μηνιαίο.
Σύντομα και κάτω από την πίεση του Oρθόδοξου
κλήρου,
οι εκδοτικοί οίκοι αρνήθηκαν να συνεχίσουν
την έκδοσή του.
Αυτό ανάγκασε τον Καλοποθάκη να ιδρύσει
έναν δικό του εκδοτικό οίκο.
Ο Αστήρ της Ανατολής είναι ένα οικογενειακό
περιοδικό.
Στην ύλη του βρίσκουμε θέματα θεολογικά,
ενημερωτικά, απολογητικά και για την οικογένεια.
Σύντομα θα εμφανιστούν νέες σελίδες για τα παιδιά και τους νέους.
Διοικείται από επιτροπή και οι συνεργάτες του όλοι εργάζονται για το περιοδικό αφιλοκερδώς.
Η έκδοσή του ήταν συνεχής εκτός από τις
περιόδους των
βαλκανικών και παγκοσμίων πολέμων και την αρχή της δικτατορίας το 1967.
Ο Μιχαήλ Δ. Καλαποθάκης (1825-1911) ήταν ο αναζωογονητής του Προτεσταντισμού
στην Ελλάδα και ουσιαστικά
Σπούδασε δάσκαλος και στην συνέχεια σπούδασε
Ιατρική όπου έγινε και στρατιωτικός χειρούργος.
Το 1853 τα παράτησε όλα και ασχολήθηκε με το συγγραφικό και εκδοτικό του έργο.
Κατά τη διάρκεια της Kρητικής επανάστασηςτου
ο Καλοποθάκης με τους συνεργάτες του,
ίδρυσαν οργανισμό περιθάλψεως των προσφύγων
από την Κρήτη, που έδινε τροφή, στέγη και εκπαίδευση
σε χιλιάδες αναξιοπαθούντες.
Το 1897 στον «ατυχή» ονομαζόμενο
ελληνοτουρκικό πόλεμο,ο Μ. Καλοποθάκης,
πήγε στο μέτωπο της Θεσσαλίας με σκοπό την
περίθαλψη των τραυματιών και των προσφύγων.
Εκτός από τον Αστέρα της Ανατολής, ο Καλοποθάκης προχώρησε στην έκδοση ενός πρωτοποριακού
για την εποχή του, μηνιαίου εικονογραφημένου περιοδικού
με τον τίτλο Εφημερίς των Παίδων.
Ο Μιχαήλ Καλοποθάκης υπήρξε μέλος του Παρνασσού, της Αρχαιολογικής Εταιρείας, ιδρυτής Συλλόγου Φιλοζώων, και είχε έντονη δραστηριότητα για την καθιέρωση της αργίας της Κυριακής.
_____________________




________________________________________________

1888 ΕΦΗΜΕΡΙΣ των ΚΥΡΙΩΝ

Η Εφημερίδα των Κυριών ήταν η πρώτη ελληνική εφημερίδα που συντάκτες της είναι μόνο γυναίκες και ήταν από τα μακροβιότερα γυναικεία έντυπα της χώρας μας.

Το περιοδικό καταφέρνει να επιβιώσει 20 χρόνια ως εβδομαδιαίο και 10 χρόνια ως δεκαπενθήμερο.

Το πρώτο φύλλο κυκλοφόρησε το 1887 σε 3.000 αντίτυπα που έγιναν ανάρπαστα και ανατυπώθηκε σε 7.000 που πουλήθηκαν την ίδια μέρα σε μια Αθήνα με πληθυσμό 65.000 κατοίκων από τους οποίους πολλοί ήταν αναλφάβητοι.
Τα πρώτα σχόλια ήταν ειρωνικά, υβριστικά, απειλητικά εναντίον της αναρχικής ΚΑΛΛΙΡΟΗΣ ΠΑΡΡΕΝ."Θα την συντρίψω διότι μαστροπεύει τας γυναίκας.

Έχω και μάννα και αδελφήν άγαμον", δήλωνε ο διευθυντής της εφημερίδας ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΙΣ, ενώ ο άλλος της ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ συμπλήρωνε
"Αι γυναίκες είναι πετεινόμυαλαι και ελαφραί. Δεν αξίζει τον κόπον να ασχοληθώμεν"
και ο μισογύνης Εμμανουήλ Ροϊδης έλεγε: "Δύο επαγγέλματα αρμόζουν εις τας γυναίκας. Εκείνα της νοικοκυράς και της εταίρας.".


Γρήγορα όμως τα ειρωνικά σχόλια μεταβλήθηκαν σε θαυμασμό για το θάρρος με το οποίο επέβαλε και υπερασπίστηκε τα δικαιώματα των γυναικών, την χειραφέτηση τους, την πνευματική και κοινωνική τους εξύψωση.

Δίπλα της στάθηκε ο Ξενόπουλος που δήλωσε δημόσια:
"Η συντροφιά σου είναι πολύτιμη. Το ήθος σου , η τόλμη και η γραφή σου θαύμα. Εύγε σου Δέσποινα της φιλαλληλίας και της προόδου. Στηρίζω τους αγώνες σου, των γυναικών τους αγώνες με όλη μου τη δύναμη".
Ο μεγάλος Παλαμάς, ο εθνικός μας ποιητής όταν διάβασε την εφημερίδα της Κ.Π. μαγεύτηκε κυριολεκτικά .
H Καλλιρρόη Παρρέν συνέχισε την έκδοση της εφημερίδας της, μια φορά την εβδομάδα, για 31 χρόνια για να σταματήσει το 1918 όταν εξορίζεται στην Ύδρα για τα πολιτικά της φρονήματα
Εχει τυπωθεί στην ΑΘΗΝΑ.
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΕΠΟΧΗΣ,
ΞΕΧΩΡΙΖΩ ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΜΑΓΕΙΡΙΚΗΣ ,
ΚΑΘΩΣ ΤΙΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ.

Διαστάσεις 30 εκατ. Χ 22 εκατ
ΟΚΤΩ (8) ΣΕΛΙΔΩΝ.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΤΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΡΟΗ ΠΑΡΡΕΝ.

Εφημερίς των ΚυριώνΚαλλιρρόη Παρρέν1859 - 1940

Η Καλλιρρόη Σιγανού Παρρέν είναι από τα πιο φωτισμένα μυαλά του τόπου μας τα τελευταία 100 χρόνια, η πρώτη Ελληνίδα δημοσιογράφος, η εκπληκτική πρωτοπόρος, η τολμηρή αγωνίστρια.

Γεννήθηκε στα Πλατάνια Αμαρίου του Ρεθύμνου της Κρήτης το 1859 την Πρωτομαγιά και έζησε σε μία αρχοντική με πλούσια πνευματική παράδοση οικογένεια.

Μετά το μεγάλο ξεσηκωμό της Κρήτης και το ολοκαύτωμα του Αρκαδίου, οκτώ χρονών κοριτσάκι άφησε την Κρήτη και όλη η οικογένεια του Σπυρίδωνα Σιγανού εγκαταστάθηκε στην Αθήνα.

Η εμπνευσμένη δημιουργός άφησε αυτόν τον κόσμο στις 16 Ιανουαρίου του 1940, χτυπημένη από εγκεφαλικό επεισόδιο.Κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη στο Ά νεκροταφείο Αθηνών όπως οι ήρωες που διακρίνονταν στα πεδία των μαχών.


Πολέμησε σκληρά και εκείνη κατά της αμάθειας, των προλήψεων, των σφαλερών ιδεών. Πρόσφερε τον εαυτό της ολόκληρο για την ανύψωση της Ελληνίδας .
Ήταν η πρώτη Ελληνίδα δημοσιογράφος και η πρώτη Ελληνίδα που αγωνίστηκε συστηματικά και με πάθος για τη χειραφέτηση της Ελληνίδας.

Μεγάλη μορφή του υγιούς φεμινισμού για πολλά χρόνια καθοδηγούσε τη γυναίκα με γνώμονα την ισοτιμία των δύο φύλων σε όλες τις εμφανίσεις της ζωής αλλά με απόλυτο σεβασμό στο θεσμό της οικογένειας, του στυλοβάτης της Ελληνικής Κοινωνίας.

Πίστευε ότι "το μεγαλείο της Πατρίδας έγκειται στο μεγαλείο των θυγατέρων" της και δίκαια χαρακτηρίστηκε "Μάνα της νεώτερης Ελληνίδος".


_______________________________________________

1899-1900 ΗΠΕΙΡΟΣ-ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ "ΑΓΩΝ" ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ




ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΑΓΩΝ"




Ο Αγών» ήταν εβδομαδιαίο δημοσιογραφικό όργανο των Ηπειρωτών και των Μακεδόνων από το 1899 ως το 1900.

ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΠΟΛΥΤΙΜΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΟΡΕΙΟ ΕΛΛΑΔΑ



ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ.

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΕΓΕΘΟΥΣ .

45 Χ 30 εκατοστά.

ΣΕΛΙΔΕΣ 4
GreekBloggers.com
________________________________________________________






1883 ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΦΑΙΡΑ.













Η εφημερίδα "ΣΦΑΙΡΑ", ιδρύθηκε το 1880 από τον Ιωάννη Καλοστύπη, καθηγητή, συγγραφέα και δημοσιογράφο.
Είναι τετρασέλιδη,με διαστάσεις

30 Χ 22 εκατοστά.
Ο Ιωάννης Καλοστύπης απεβίωσε το 1918 και τότε την εφημερίδα ανέλαβε ο αδελφός του, Δημοσθένης.
Δυο πολύ σημαντικοί άνθρωποι για την ΣΦΑΙΡΑ ήσαν οι διευθυντές της

Μιχ. Ελευθερί
ου και Σπ. Γεωργόπουλος επίσης ο ΠΑΥΛΟΣ ΝΙΡΒΑΝΑΣ (1866-1937)

σε νεαρή ηλικία δημοσίευσε άρθρα.









Η έκδοση της εφημερίδας γινόταν στον ΠΕΙΡΑΙΑ σε μια εποχή που οι κάτοικοι τον χρόνο αυτό αριθμούσαν στον ΠΕΙΡΑΙΑ μόλις 21.000 και οι λιθόκτιστες οικίες του Πειραιά,
των γύρω συνοικιών Φρεατίδος
και Νέου Φαλήρου ανέρχονται σε 2.000 με 650 ιδιοκτήτες.


Η εφημερίδα έζησε 61 χρόνια.
Έκλεισε το 1941.



========================================================
________________________________________________________




"ΓΕΩΠΟΝΙΚΑ,
σύγγραμματα
χρονιά έκδοσης 1873".

ΗΛΙΚΙΑΣ 130 ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ ΧΡΟΝΩΝ,ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ
ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΡΟΤΗ ΚΑΙ ΦΥΣΙΟΛΑΤΡΗ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΕΣ ΞΥΛΟΓΡΑΦΙΕΣ ΝΑ ΤΑ ΣΥΝΟΔΕΥΟΥΝ.
"ΓΕΩΠΟΝΙΚΑ"
είναι ένα περιοδικό που εξέδιδε ο Θεόδωρος Γ. Ορφανίδης

(Τακτικός καθηγητής της βοτανικής εν το Εθνικό Πανεπιστημίο και Εφόρου του βοτανικού κήπου
και του δημοσίου δενδροκομείου) .

Ένα από τα παλαιότερα γεωπονικά
περιοδικά που εκδόθηκαν ποτέ στην Ελλάδα.

Ο Θ. Ορφανίδης, καθηγητής στην έδρα της
Βοτανικής του Πανεπιστημίου Αθηνών για περισσότερα από τριάντα χρόνια,

άφησε σημαντικό επιστημονικό έργο στο πεδίο αυτό

(εισαγωγή στην Ελλάδα φυτών από το εξωτερικό,
συγγραφή μελετών, καταλογογράφηση της
ελληνικής χλωρίδας).

Το όνομά του απαντάται και σε άλλα περιοδικά
«γεωργικής παιδείας» του 19ου αιώνα όπως
H γεωργική πρόοδος του 1892 και η Εφημερίς
της ελληνικής γεωργίας του 1855,
περιοδικά με ανάλογες απόψεις και προθέσεις όπως και τα Γεωπονικά.

Μέσα από τα δημοσιεύματα των Γεωπονικών, παρέχονται γνώσεις καλλιέργειας
και κτηνοτροφίας σε «ύφος... απλούν,
συγγενεύον προς τα ήθη και την
γλώσσαν των πλείστων αναγνωστών».

Δίνονται επεξηγήσεις επιστημονικών βοτανολογικών ορολογιών και φυσικών,
χημικών και κλιματολογικών γνώσεων
χρησίμων για τον γεωπόνο.

Γεωπόνο ονομάζει ο εκδότης καθέναν που ασχολείται είτε με «την καλλιέργεια των φυτών»
είτε με «την
ανατροφήν και περιποίησιν των ωφελίμων ζώων».

Υπάρχουν μόνιμες στήλες όπως

«Δενδροκομία - Ανθοκομία»,
«Στοιχεία βοτανικής αναγκαία εις πάντα
άνθρωπον», «Φυσικαί και χημικαί γνώσεις αναγκαίαι εις τον γεωπόνον»,
«Γεωργικά εργαλεία» κ.ά.,

αλλά και άρθρα αφιερωμένα σε ειδικά θέματα.

Στη στήλη «Διάφορα»

αναφέρονται γεωργικά και κτηνοτροφικά
νέα από το εξωτερικό και την ΕΛΛΑΔΑ.

Υπάρχουν υπέροχα σχεδιαγράμματα
συνοδευτικά των κειμένων και παράθεση της επιστημονικής ονομασίας (στα λατινικά)
των φυτών στα οποία γίνεται αναφορά.

Διαστάσεις ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ
24 εκατοστά Χ 16 εκατοστά.
32 ΣΕΛΙΔΕΣ.


_________________________________________________________________




1939 Ε.Ο.Ν .ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΠΑΝΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ





(ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝΑΦΟΡΑ
ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ )


Το περιοδικό "Η ΝΕΟΛΑΙΑ" ήταν ένα σπάνιο έντυπο της

Εθνικής Οργάνωσης Νεολαίας (ΕΟΝ), που είχε ιδρύσει ο Ι.Μεταξάς,

της δικτατορίας της 4ης ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ.

Περιέχουν πολύ καλές πληροφορίες στο πνεύμα της εποχής, με πολλές φωτογραφίες
με φώτογραφίες από ΦΑΛΑΓΓΙΤΕΣ και

ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ (ΣΚΑΠΑΝΕΙΣ ) ΠΟΥ ΧΑΙΡΕΤΟΥΝ ΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ,

ακόμη πολλά άρθρα,διαφημήσεις,σκίτσα και άλλα.

Κάθε τεύχος είναι 30 σελίδες,

και για τους γνώστες του είδους αποτελεί ένα από τα πιο περιζήτητα,δυσεύρετα Ελληνικά περιοδικά που έχουν κυκλοφορήσει στη χώρα μας.

Ένα πολύ καλό συλλεκτικό αναμνηστικό,μιας δύσκολης περιόδου της Ελληνικής ιστορίας μας.


ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΤΑΞΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΟΥ
ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ.

Ο Ιωάννης Μεταξάς (1871-1941) ήταν στρατιωτικός και πολιτικός ,γεννημένος στην Ιθάκη και έγινε πρωθυπουργός της Ελλάδας μετά την επιβολή της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου 1936 και μέχρι το θάνατό του, το 1941.

Ο Μεταξάς προσπάθησε, ακολουθώντας κυρίως το παράδειγμα του Μουσολίνι, να δώσει λαϊκό έρισμα στη δικτατορία μέσω της αγροτικής μεταρρύθμισης, της δημιουργίας μαζικών οργανώσεων νεολαίας (ΕΟΝ) και εργατών.
Σε αντίθεση με το φασιστικό κόμμα του Μουσολίνι και το εθνοσοσιαλιστικό του Χίτλερ, ο Μεταξάς δεν είχε τη δυνατότητα να ιδρύσει ένα αντίστοιχο κόμμα, που θα ήλεγχε και θα κατηύθυνε την πολιτική ζωή της χώρας.

Προσπάθησε όμως να κατακτήσει τις νεανικές ψυχές, ιδρύοντας την Εθνική Οργάνωση Νεολαίας (ΕΟΝ).
Το πρώτο τμήμα της ΕΟΝ παρουσιάστηκε ενώπιον του Μεταξά στις αρχές του Νοεμβρίου 1937.

Ο Μεταξάς υποχρέωσε στην αρχή τους προσκόπους να ενταχθούν στην ΕΟΝ και σιγά σιγά επεκτάθηκε σε όλη τη νεολαία, από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού, στην υποχρεωτική συμμετοχή στην οργάνωση.
Τα μέλη της ΕΟΝ ντύνονταν ομοιόμορφα με μπλε σκούρα στολή .


Στη στολή του Σκαπανέα ανήκαν το πηλήκιο,ο χιτώνας,η περισκελίδα,η ζώνη,οι κάλτσες,τα παπούτσια.
Η στολή του Φαλαγγίτη αποτελείτο από το δίκοχο πηλήκιο με το χάλκινο έμβλημα (ΔΑΦΝΕΣ ΚΑΙ ΔΙΠΛΟΣ ΠΕΛΕΚΥΣ) της ΕΟΝ,τον χιτώνα,την περισκελίδα,τον λαιμοδέτη,τη ζώνη,τα σφυρώματα και τα παπούτσια.
Τα μέλη της ΕΟΝ είχαν κοινή ζωή, κοινά ενδιαφέροντα και ενασχολήσεις, ενώ οι βασικές αρχές της οργάνωσης βασίστηκαν στο τρίπτυχο "πατρίς-θρησκεία-οικογένεια". Η πυραμοειδής ιεραρχία της ΕΟΝ κατά τα στρατιωτικά πρότυπα ήταν η εξής

1. Γενικός αρχηγός, 2. Γενικός επιθεωρητής, 3. Κυβερνητικός επίτροπος, 4. Επιτελάρχης ΕΟΝ, 5. Γενικός επόπτης, 6. Διοικητής, 7. Υποδιοικητής, 8. Φαλαγγάρχης, 9.Λοχίτης.
Η νεολαία χαιρετούσε χιτλερικά και είχε υιοθετήσει ορισμένες ναζιστικές ιδέες. Ο Χίτλερ μιλούσε για το τρίτο Ράιχ και ο Μεταξάς για τον τρίτο ελληνικό πολιτισμό.
Ο Χίτλερ ήταν αρχαιολάτρης ,ενώ ο Μεταξάς είχε ως πρότυπο μόνο την αρχαία Σπάρτη, αφού η Αθήνα είχε την αθηναϊκή δημοκρατία.

Η δικτατορία της 4ης ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ,ακολουθώντας το παράδειγμα της ναζιστικής Γερμανίας οργάνωσε λαικές εκδηλώσεις "εθνικοφροσύνης" και έκαψε εκατοντάδες βιβλία που κατασχέθηκαν από βιβλιοπωλεία.
Ο ίδιος ο ΜΕΤΑΞΑΣ γνώριζε πολύ καλά την δύναμη του τύπου και γι'αυτό είχε φροντήσει να καταργήσει την ελευθεροτυπία.

Οι εφημερίδες και τα περιοδικά ήταν υποχρεωμένες να στέλνουν καθημερινά για λογοκρισία τα εντυπά τους,να σφραγιστούν και να πάρουν άδεια κυκλοφορίας.
Αργότερα με παραίνεση του δικτάτορα Μεταξά,

ο τότε διάδοχος Παύλος ανακηρύσσεται γενικός αρχηγός της φασιστικής ΕΟΝ, ενώ η Φρειδερίκη γενική επιθεωρητής των γυναικείων τμημάτων.



________________________________________________________


ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΣΤΗ ΧΑΡΑΞΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ ΣΤΑ ΕΝΤΥΠΑ.

ΞΥΛΟΓΡΑΦΙΑ


Την τεχνική αυτή θα την παρομοιάσουμε με την σφραγίδα.
Είναι δηλαδή μια ξύλινη πλάκα, τελείως επίπεδη, που οι διαστάσεις της καθορίζονται από το σχέδιο που θα χαράξουμε. Από την επιφάνειά της θα αφαιρέσουμε ό,τι στο αντίτυπό μας πρέπει να βγει άσπρο.
Δηλαδή αφήνουμε στην επιφάνεια ανέπαφο το σχέδιό μας.
Στη συνέχεια μελανώνουμε την επιφάνεια με τη βοήθεια ενός καουτσούκ κυλινδρικού, πιέζουμε πάνω ένα χαρτί και το αντίτυπό μας είναι έτοιμο, ακριβώς όπως μία σφραγίδα.
Διακρίνεται σε ξυλογραφία όρθιου ξύλου, όπου είναι μία πλάκα που παίρνουμε κόβοντας κάθετα τον κορμό του δέντρου (το σόκορο που λένε οι μαραγκοί) και πλάγιου ξύλου, αυτού που κόβεται κατά μήκος του κορμού, η σανίδα δηλαδή.
Σε αυτή του όρθιου ξύλου γίνεται καλύτερα η ψιλοδουλειά.


ΧΑΛΚΟΓΡΑΦΙΑ

Η χαλκογραφία έχει περισσότερα είδη.
Το Καλέμι είναι ένα εργαλείο από σκληρό ατσάλι που σπρώχνοντας την κόψη του πάνω στην καλά γυαλισμένη επιφάνεια του χαλκού, χαράζουμε γραμμές με τις οποίες αποδίδουμε το σχέδιό μας.
Ο χαραγμένος χαλκός μελανώνεται, δηλαδή γεμίζονται οι γραμμές με ειδικό μελάνι, σκουπίζεται μετά η επιφάνειά του καλά, έτσι ώστε να μείνει το μελάνι μόνο μέσα στις χαρακιές και πιέζεται πάνω με τη βοήθεια πιεστηρίου ένα φύλλο μουλιασμένο χαρτί, το οποίο ρουφά μέσα από τις γραμμές το μελάνι. Γίνεται δηλαδή στη χαλκογραφία το αντίθετο της ξυλογραφίας, χαράζουμε ό,τι είναι σχέδιο, ενώ στην ξυλογραφία χαράζουμε ό,τι δεν είναι σχέδιο.
Η χαλκογραφία διακρίνεται σε βελονογραφία (με τη βοήθεια μιας βελόνας γρατσουνάμε το χαλκό),
σε οξυγραφία (εδώ μεταχειριζόμαστε οξέα, ακουαφόρτε, που έχουν την ιδιότητα να τρώνε το χαλκό σε σημεία που δεν τον έχουμε προστατέψει από κάποιο βερνίκι, οπότε σχηματίζεται το σχέδιο),
σε λιπογραφία (εδώ ο χαλκός σκεπάζεται με ένα λιπαρό βερνίκι μαλακό, βάζουμε ένα χαρτί πάνω και με ένα μολύβι σκληρό γράφουμε το σχέδιό μας και στη συνέχεια πάλι ο χαλκός πάει σε οξύ).

ΛΙΘΟΓΡΑΦΙΑ

Η αρχή βασίζεται στο γεγονός ότι το λίπος δεν ανακατεύεται με το νερό.
Έχουμε μία επίπεδη επιφάνεια, πέτρα ειδική, καθαρή από λιπαρές ουσίες, πάνω στην οποία γράφουμε με λιπαρά κραγιόνια ή λιπαρό μελάνι.
Οξυδώνουμε περνώντας όλη την επιφάνεια της πέτρας με μια διάλυση κόλλας (αραβική γόμα), στην οποία έχουμε βάλει λίγες σταγόνες οξύ.
Ακολουθεί μία κατεργασία για να αφαιρέσουμε ό,τι γράψαμε και κρατώντας την επιφάνεια της πλάκας υγρή, περνάμε με κύλινδρο το μελάνι μας, που πιάνει μόνο όπου δεν υπάρχει υγρασία.
Ακολουθεί χαρτί, πιεστήριο και το αντίτυπο είναι έτοιμο.

ΜΕΤΑΞΟΤΥΠΙΑ

Αν ένα τελαρωμένο ειδικό μετάξι το ακουμπήσουμε πάνω σε ένα φύλλο χαρτί και πιέσουμε πάνω του ένα πηχτό μελάνι, φυσικό είναι, να βγει από τις τρύπες του μεταξιού στο χαρτί.
Λογικό είναι να μην αφήσουμε παντού τις τρύπες του μεταξιού ανοικτές, σκεπάζοντάς τες με ένα χαρτί ή με μία κόλλα, σχηματίζοντας δηλαδή τα άσπρα του σχεδίου μας.
Τότε περνώντας το μελάνι μόνο από τις τρύπες που αφήσαμε ανοικτές, έχουμε τυπωμένο το σχέδιό μας.
Η χαλκογραφία, η ξυλογραφία, η λιθογραφία πήραν το όνομά τους από το υλικό στο οποίο πρωτοφτιάχτηκαν. Με τον καιρό όμως άλλαξε η ζωή, άλλαξαν και τα υλικά. Βγήκε ο τσίγκος και το πλαστικό.
Το όρθιο ξύλο και οι πέτρες δεν υπάρχουν πια.