20/3/09



Πρώτα από όλα θέλω να σας ευχαριστήσω για τον χρόνο που διαθέτετε για να δείτε το BLOG μου.
Λέγομαι Θοδωρής και ασχολούμαι αρκετά χρόνια με τα συλλεκτικά.
Μέ έχει κερδίσει το παλιό Ελληνικό και σπάνιο έντυπο.

Όλες οι φωτογραφίες και τα περισσότερα στοιχεία που θα δείτε παρακάτω είναι μέσα από τα έντυπα του αρχείου μου καθως και την βιβλιογραφία μου.

Κατά καιρούς έχουν περάσει από την συλλογή μου
πολλά π
αλιά και σπάνια Ελληνικά έντυπα.




Θα κάνω μια προσπάθεια στο μέτρο του δυνατού ,αντλώντας στοιχεία μέσα από το αρχείο μου να κάνω μια παρουσίαση αρκετών εφημερίδων και περιοδικών που κυκλοφορούσαν στην Ελλάδα πριν το 1900 (1860-1899).


Η ιδιαιτερότητα του BLOG μου είναι ότι εκτός από ενημέρωση και παρουσιάση όλων αυτών των σπάνιων Ελληνικών εντύπων,
πολλά από αυτά ,υπάρχει η περιορισμένη χρονικά δυνατότητα ,αποκτησής τους από εσάς σε πραγματικά πολύ χαμηλές τιμές.
Δείτε αναλυτικά το BLOG μου και ακολουθείστε τα link.

Μήν παραλείψετε να δείτε στην δεύτερη σελίδα του BLOG, την έκθεση που έχω με σπάνιες φωτογραφίες από την παλιά Αθήνα ,τον προηγούμενο αιώνα ,το λιμάνι του Πειραία σαν ένα μικρό ψαρολίμανο γεμάτο καίκια και την Πάτρα.













Η συλλογή παλιών και σπάνιων εντύπων έχει πολλούς και πιστούς φίλους.
Oι λόγοι που κάποιος ασχολείται με αυτή την συλλογή, είναι διάφοροι.
Ένα μεγάλο τμήμα βιβλιοσυλλεκτών είναι ότι είναι βιβλιοφάγοι και διαβάζουν τα πάντα, ειδικά παλιές εκδόσεις που έχουν εξαντληθεί και είναι δυσεύρετες εδώ και πολλά πλέον χρόνια.

Έχουν κάποια ψηφιοποιηθεί και καταχωρηθεί σε ηλεκτρονική μορφή αλλά πάντα είναι μεγάλη η διαφορά όταν υπάρχει διαθέσιμο στα χέρια σου το σύγγραμμα.
Οι βιβλιοφάγοι συμπληρώνουν το αρχείο τους και συνεχίζουν την προσπάθεια σχεδόν για όλη τους τη ζωή με κάποια σύντομα διαστήματα ανάπαυλας.
Μπορεί να κυνηγούν τοπικές εκδόσεις της περιοχής τους,άλλοι θέματα που σχετίζονται με τα ενδιαφέροντά τους, πολλοί εξαντλούν κάθε αντικείμενο και στρέφονται σε άλλα.

Μια άλλη ομάδα

συλλεκτών γοητεύεται από την αίσθηση και την επαφή
με το μουσειακό έντυπο.









Από τις υπέροχες γκραβούρες,λιθογραφίες ,τις εντυπωσιακές βινιέτες τίτλου και τα τυπογραφικά κοσμήματα που πολ
λές φορές τα συνοδεύουν και το στολίζουν .
Ένα περιοδικό, μια εφημερίδα ,ένα βιβλίο μπορεί να έχει ζωή εκατοντάδες χρόνια, μεταφέροντας μνήμες και στοιχεία ξεθωριασμένα και λησμονημένα από τον σύγχρονο άνθρωπο.
Σπάνια μένει κάποιος ασυγκίνητος μπροστά σε αυτά τα σπάνια έντυπα ,άσχετα από το επίπεδο της μόρφωσής του,κοινωνική τάξη και θέση.



Υπάρχει η αδιαμφισβήτητη γοητεία που αποπνέει η αισθητική των παλαιότερων χρόνων και που πλέον έχει εκλείψη στην καταναλωτική σύγχρονη εποχή μας fast food.


Η σχεδόν φετιχιστική επιθυμία του ιδιώτη συλλέκτη να συγκεντρώνει,να τακτοποιεί,να αγγίζει και να συγκατοικεί με ωραία, πολύτιμα και σπάνια έντυπα άλλων εποχών είναι πολύ μεγάλη.

Οι εμμονές που "κατακαίουν" τους παθιασμένους συλλέκτες,
οι προσωπικές επενδύσεις και προσδοκίες τους,η ναρκισιστική διάσταση του "συλλέγειν"
όλα αυτά έχουν εκδηλωθεί και στο χώρο του βιβλίου.

Τα σπάνια βιβλία και παλαιά έντυπα αποτελούν, για μιά ομάδα ανθρώπων (που στις μέρες μας αυξάνεται), σπουδαία μορφή επένδυσης.
Μοιάζουν με το παλιό κρασί: όσο περνούν τα χρόνια τόσο καλύτερο γίνεται και τόσο περισσότερο ανεβαίνει η τιμή τους.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τα παλαιά περιοδικά, που εκδόθηκαν στα μέσα του περασμένου αιώνα
(«Κλειώ», «Πανδώρα», «Ευτέρπη»,
«Εφημερίς των Κυριών», <<Άστυ>> κλπ.),

αξίζουν και η αξία τους συνεχώς ανεβαίνει.

Στο παιχνίδι έχουν μπει για τα καλά και οι ομογενείς μέσω ΕΒΑΥ που δεν τα αφήνουν εύκολα να ξεφύγουν.
Πάντα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι το τιράζ των εντύπων ως το 1900 σπάνια ήταν μεγαλύτερο των 1.500 αντιτύπων, ενώ από το 1913, όταν το ελληνικό κράτος
υπερδιπλα
σιάστηκε και, ως εκ τούτου, αυξήθηκε ο πληθυσμός του, το τιράζ της πρώτης έκδοσης αυξήθηκε σε 2.000 αντίτυπα.

Υπάρχουν κάποιοι παράγοντες που διαμορφώνουν τις τιμές των σπάνιων Ελληνικών εντύπων.


Πρώτα από όλα ασφαλώς το περιεχόμενο του εντύπου.
Νομικά βιβλία έχουν περιορισμένο κοινό και συνήθως οι τιμές τους είναι πολύ χαμηλές.


Πρόσφατα έδωσα κάποια βιβλία από το αρχείο μου μόνο και μόνο για το πολύ όμορφο δέσιμο που είχαν ,με τις δερματόδετες πορφυρές ράχες και τις χρυσές ακμές στα φύλλα τους για να τα χρησιμοποιήσουν ως ντεκόρ σε μια θεατρική παράσταση.

Η τιμή τους δεν ξεπέρασε τα 9-10 ευρώ το ένα και ας ήταν του 1860 εκδόσεις.
Λαογραφικά,ιστορικά,θρησκευτικά,λογοτεχνικά,παιδικά,σχολικές εκδόσεις όλα αυτά πάντα πριν το 1900 έχουν μεγάλη ανταπόκριση.

Άλλοι παράγοντες που διαμορφώνουν τις τιμές των σπάνιων Ελληνικών είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκε

ται το κάθε έντυπο (αν έχει υποστεί φθορά και πόση είναι),
σε πόσα αντίτυπα είχε πρωτοεκδοθεί

(δες παραπάνω είναι το λεγόμενο τιράζ ή αλλιώς, όπως το ξέρουν οι πιο σχετικοί, τα λεγόμενα <<τραβήγματα>>) ,
ποια είναι η ιστορία της έκδοσής του
(για παράδειγμα η


«Εφημερίς των Κυριών» της ΚΑΛΛΙΡΟΗΣ ΠΑΡΡΕΝ ,ήταν η πρώτη φεμινιστική ελληνική εφημερίδα που συντάκτες της είναι μόνο γυναίκες και μαχόταν για τα ίσα δικαιώματα των δύο φύλλων)
άλλος παράγοντας για την τιμή είναι, πόσο διαδεδομένο είναι και πόσο συχνά το συναντάμε , πότε εκδόθηκε και τέλος, το σημαντικότερο, τι ζήτηση έχει.


Για παράδειγμα η "ΠΟΙΚΙΛΗ ΣΤΟΑ" πάντα γίνεται ανάρπαστη για την θεματολογία της και τις εντυπωσιακές νεκρολογίες που περιέχει.

Όταν κατορθώνουμε και τελικά αποκτούμε ένα σπάνιο έντυπο καλό είναι να το μεταχειριζόμαστε με σεβασμό.
Όχι απότομες κινήσεις και διπλώματα ,για να μην έχουμε ατυχήματα ,ειδικά σε εφημερίδες του 1870-1895, που και η ποιότητα του χαρτιού δεν ήταν και η καλύτερη εκείνη την περίοδο.

Μπορούμε να τα αρχειοθετούμε μέσα σε προστατευτικές ζελατίνες
(υπάρχουν κάποια κατστήματα που επισκέπτομαι συχνά στην
στοά ΚΑΪΡΗ στην Αθηνάς με πολλά μεγέθη και τις αγοράζεις με το κιλό οπότε και συμφέρει)

και να τοποθετούνται σε μεγάλους δικηγορικούς φακέλους αυτούς που δένουν με σχοινιά για να μην καταπονείται το περιεχόμενο.
Τέλος καλό είναι σε παλιά βιβλία να μην αλλάζεται η αρχική βιβλιοδεσία, αλλά να γίνεται προσθετική, γιατί δίνει πρόσθετη αξία στο βιβλίο και αποτελεί και ένα δείγμα της βιβλιοδετικής
τεχνης

της εποχής του.










Πρόσφατα ήρθε στα χέρια μου μια ιστορία του ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ του 1844 επί Όθωνα κ
αι επειδή είχαν καταστραφεί τα εξώφυλλα την είχαν ντύσει με ένα φτηνό πλαστικό κάλυμα,που ουσιαστικά χάλαγε όλοι τη μαγεία του βιβλίου.






Πόσες φορές δεν ανοίξατε ένα παλιοκαιρισμένο βιβλίο με τη ράχη του ταλαιπωρημένη από τόσα ξεφυλλίσματα και τις σελίδες του κιτρινισμένες και δεν εισπνεύσατε ελαφρά τη μυρωδιά της πατίνας του χρόνου και την αύρα των παλιών εποχών.

Όλοι νιώθουν την έλξη και πάντα αποτελεί ένα ανεκτίμητο δώρο αν αποφασίσουμε να προσφέρουμε σε κάποιον μια τέτοια έκδοση
.